Ραβδίζω = τινάζω καρπούς δέντρου με ραβδί

Ραίνω = ;

Ράμα = κλωστή

Ραμαζάνι = φαγοπότι (πχ « η γάτα μπήκε στη κουζίνα και έκανε ραμαζάνι)
Ραμολιμέντο = ο ετοιμόρροπος,  ο γεροξεκούτης

Ράσα = ενδυμασία παπά
Ράσπα = Λίμα για ξύλα

Ρέγομαι = ποθώ (από το αρχαίο ορέγομαι)
Ρέγουλα  = με μέτρο

Ρεζίλι = ντροπή (από το τουρκικο rezil)

Ρεμέντιο = γιατρικό

Ρέμπελος = επαναστάτης (από το ιταλικο ribelle).
Ρέντι ή ρέντισμα  = Το ράντισμα (από το αρχαίο ραίνω)
Ρεντίκολο = ρεζίλη
Ρετάλι = 1. κομμάτι ύφασμα, 2. βρισιά   

Ρέφτης =
Ρέχτη = Η στέγη που εξέχει από τον εξωτερικό τοίχο για να διώχνει τα νερά
Ρεύω = Ταλαιπωρούμαι από κακουχίες  «Θα σε ρέψω»

Ρήγας = βασιλιάς (από το λατιν rex)
Ρημαδιακό = Έρημο σπίτι «στο ρημαδιακό μου»= το φτωχικό μου

Ρήσος = αγριόγατος

Ριζά = πρόποδες βουνού
Ριζάφτι  =  η ρίζα του αφτιού

Ριζέλα = μεντεσές πόρτας
Ριζικό = το πεπρωμένο
Ροβολάω = κατηφορίζω
Ρογώνω = Οργώνω το κατάλληλο για καλλιέργεια χωράφι μετά από βροχή
Ρογός = ζεστός χώρος για νεογέννητα αμνοερίφια

Ροϊ = δοχείο που βάζουμε λάδι στο φαγητό

Ροϊδάκινο = ροδάκινο
Ροϊδάμι = Βλαστάρι πουρναριού (αρχαία λέξη: ορόδαμνος)
Ροϊδάνι = το εργαλείο που καλαμίζει (τυλίγει στο καλάμι) το νήμα στην ανέμη  (από το αρχαίο ροδάνη) (μεταφ. «πάει το στόμα του ροϊδάνι»)
Ροϊδίκι = άγριο λάχανο , ραδίκι

Ρόϊδο = ρόδο
Ρόκα = υφαντικό εργαλείο για το γνέσιμο(κλώσιμο της κλωστής) του μαλλιού

Ροκάνα = κρόταλο

Ροσόλι = παλιόκρασο (<τουρκ recel= γλυκο του κουταλιού)
Ρούγα  = η γειτονιά, δρομίσκος  (από το αλβανικό ruga)

Ρουκουλάω =  κυλάω

Ρούμπος = πόντος (από το τούρκικο rubye = ρουπία=1/8 του πήχεως))

Ρουμπούκι = καλαμπόκι
Ρούντζα   =  μούτρωμα, ο θυμός, η κατήφεια 

Ρουπάκι = μικρή βελανιδιά

Ρούπι = υποδιαίρεση (1/8) της οργιάς (από το τουρκικό rup)
Ρουπώνω = γεμίζω το κρασοβάρελο με νερό για να στανιάρει  “ρούπωσε το βαγένι”

Ρούσος = κοκινομάλης (από το λατιν russeous)
Ρουσούμπελη =  πρήξιμο
Ρουτζώνω = μουτρώνω   («μου ρούτζωσε» = μου μούτρωσε )
Ρουφιάνος = Ο σπιούνος, ο συκοφάντης, ο καταδότης

Σαγγελέας = εισαγγελέας
Σακατιλίκι = αναπηρία
Σακάτου = προς τα κάτω

Σακαφιόρα = ψηλή αδυνατη αγαρμπη γυναικα
Σακεί =  προς τα εκεί , κατακεί σιαδώ

Σακοράφα = μεγάλη βελόνα που ράβει σακιά

Σαλβάρι = είδος βράκας

Σαλεύω = κουνιέμαι
Σάματι = σάμπως, μήπως
Σανός = ξερό χορτάρι για τροφή ζώων
Σάξε = ταχτοποίησε, φτιάξε
Σαπάνου = προς τα επάνω
Σαπέρα = προς τα πέρα
Σάϊσμα = στρωσίδι του αργαλειού από γιδόμαλλο
Σαΐτα = 1. Είδος φιδιού που πηδάει 2. Εξάρτημα του αργαλειού (περιλαμβάνει το υφάδι) για το πέρασμα(ρίξιμο) της κλωστής του υφαδιού στις κλωστές του
Σακάτης = ανάπηρος (<αραβ sakat)

Σακάτω = εκεί κάτω

Σακιάζω = Γεμίζω τα σακιά (τσουβάλια)
Σαλαγάω =  οδηγάω τα ζώα με φωνές  κινήσεις & σφυρίγματα
Σαλαμούρα = άρμη, αλατόνερο

Σαλβάρι = φαρδυ παντελονι
Σάλεψε = κινήθηκε, μετακινήθηκε

Σάλιαγκας = σαλιγγάρι
Σάλμη = το άχυρο της βρόμης
Σαμάρι = Εξάρτημα που τοποθετείται στη ράχη των ζώων(υποζυγίων)
Σάματις =  σάμπως, μήπως
Σαπίτης = είδος φιδιού
Σάρα = σκουπίδια, οι άχρηστοι άνθρωποι, « η σάρα και η μάρα»

Σαράγια = παλάτια (από το τουρκ saray).

Σαράτσης =σαγματοποιός (<τουρκ sarac)
Σαρίδι = 1. Μικρό σκουπίδι 2. Ο τιποτένιος

Σαρούβαλο = σαράβαλο
Σάρωμα = η σκούπα

Σαρώνω = σκουπίζω

Σάσμα – υφαντό από γιδότριχες

Σαφρακιασμένο = αδύναμο (από το τούρκικο safra= χολή)
Σάψαλο = Τριμμένο, θρυμματισμένο, μτφ. διαλυμένος από κούραση

Σβάρνα =συρόμενο εργαλείο που θρυμματίζει χωμάτινους βώλους στα χωράφια(από το σλάβικο barna)

Σβεντουρίζω = εκσφενδονίζω με μανία μακριά
Σβερκώνω = Χτυπώ στον σβέρκο (αυχένα) « - θα σε σβερκώσω …»
Σβερκώνομαι = Κοιμάμαι «-Μάνα πεινάω… -Σβερκώσου να το ξεχάσεις…»

Σβουνιά = κοπριά αγελάδας

Σβώλος = μικροκαμωμένος

Σγαντζάρικο – ατροφικό
Σγκάρλισμα= το ψάξιμο μέσα στις λάσπες από τις κότες

Σγουμπός = καμπούρης

Σγούψε = σκύψε

Σγουριά = σκουριά , βρώμα

Σγρουμπούλι = ογκίδιο

Σεβαστικός = αυτός που σέβεται
Σειριά = Το σόι, η ράτσα, η γενιά

Σέκιο = μεταλικός κουβάς
Σεκλέτι = η στενοχώρια
Σέκος =  ξερός,   νεκρός (λέγεται και για τον πολύ κουρασμένο «έπεσε σέκος» )
Σέλα = το  δερμάτινο σαμάρι ιππασίας

Σελάχι = θύλακας ζωναριού

Σελέμης = φαταούλας
Σέμπρος = ο συνέταιρος στις γεωργικές εργασίες (<σλαβ sebru)

Σεργούνι = ρεζίλεμα

Σέρτικος = βαρύς (τουρκ sert)

Σεντούκι  = μπαούλο φύλαξης τιμαλφών (<τουρκ sandik)

**Σερνικό = αρσενικό

Σερνικοθήλυκο = ερμαφρόδιτος
Σέρσεγκας ή σερσέγκι =  Καφέ κίτρινο μεγάλο έντομο με δηλητηριώδες κεντρί (σαν μεγάλη μέλισσα)
Σέπομαι = σαπίζω (δημ. τραγούδι: «αν στείλω μήλο σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει…») –από την αρχαία λέξη σήπομαι
Σεργιάνι = ο  περίπατος, η βόλτα

**Σηκώτε = σηκωθείτε

Σιδεροστιά = τσιμπιδα για το τζάκι

Σιαδώ – σιακεί = από εδώ – από εκεί.

Σιαπάνω – σιακάτω = προς τα πάω – προς τα κάτω

***Σιαπέρα = εκει πέρα

** Σιάχνω = φτιάχνω (πχ αυτήνοι οι δύο τα σιάξανε)

Σιμά = κοντά

Σίμωσε = έλα κοντά

Σιουράω = σφυρίζω

Σιούτα = γίδα χωρίς κέρατα

Σιταριά = χωράφι σπαρμένο με σιτάρι

Σιχτήρι = επιφώνημα αγανάκτησης (< τουρκ siktir=γαμήσου)

Σκαλούνι = μικρή σκάλα για μάσιμο ελιάς

Σκάμα = τάφρος

Σκάλτσα = κάλτσα (από το λατινικό calza)
Σκαμαγκίδα = το ψιλό «περονιαστό» χιονόνερο
Σκαμπίλα = η σφαλιάρα στο μάγουλο.

Σκαμπίλι = Είδος παιγνιόχαρτου (τουρκικο iskabil)
Σκαπετάω = Διαφεύγω σε ύψωμα, απομακρύνομαι (από το λατινικό scappare)

Σκαπέτι = σκαλιστήρι

Σκαρίζω = βγαίνω βόλτα
Σκαρφαλώνω = Ανεβαίνω σε δέντρο, αναρριχιέμαι
Σκασίλα = στεναχώρια . σαρκασμός =«σκασίλα μου»

Σκατζουλήθρα = σπίθα

Σκατοψύχια = κατάρες

Σκατοψύχης = καταραμένος νεκρός

Σκατογένης = διάβολος

Σκατοξύλης = διάβολος
Σκαφίδι = Κοίλο σκεύος, ξύλινη σκάφη για ζύμωμα

**Σκέδιο = σχέδιο
Σκερβελές =  ο ανεπρόκοπος άνθρωπος

***Σκαρμούτσο = πάσσαλος

Σκεύομαι = σκέφτομαι
Σκιάζουμαι  = φοβούμαι, τρομάζω
Σκιάχτρο =  ομοίωμα ανθρώπου με παλιόρουχα για εκφοβισμό πουλιών

Σκλαβώνομαι = καταστρέφομαι, εγκλωβίζομαι (πχ σκλαβώθηκα μαζί σου)
Σκλήθρα = Μυτερή και λεπτή πελεκούδα ξύλου που καρφώνεται στα χέρια

***Σκλιμίλος = πολύ αδύνατος

Σκολιάμπρι = είδος χορταριού με αγκάθια

Σκολνάω = σχολάω
Σκορδοκαΐλα = αδιαφορία  για κάτι συγκεκριμένο «σκορδοκαΐλα μου»

***Σκόρτσα = δέρμα γουρουνιού κολλημένη στο λίπος που τρώγεται
Σκοτούρα (η) = 1. η ζάλη 2.ο προβληματισμός  για κάποιο ζήτημα

Σκούζω = φωνάζω δυνατά
Σκουληκαντέρα = μεγάλο σκουλήκι της γης σαν άντερο
Σκουλικιάζω = Βρωμίζω
Σκουντάω = σπρώχνω, ακουμπάω σκουντηξιά (η) = σπρωξιά.
Σκουντουφλάω =  σκοντάφτω,
Σκουράντζος = η παστή ρέγκα

Σκούρκος = μεγάλη σφήκα
Σκουτί = Μάλλινο χοντρό ρούχο. (Από το αρχαίο σκύτος)

Σκρόφα = γουρούνα

Σκυλοβρωμάω = βρωμάω πολύ

Σκυλόδοντο = κυνόδους
Σμπαράλια =πολλά σπασμένα κομμάτια

***Σμίξιμο = συνάντηση μετά μακροχρόνιο χωρισμό

Σοιλής = από καλή οικογένεια ή σόι.

Σόμπολα = μικρές πέτρες

***Σοπάκι ξύλο = χέρι ξύλο

Σοροβλιάστηκε = έπεσε χάμω

Σορόπι = σιρόπι

Σούγελο = υδραγωγείο
Σουβλερό = μυτερό
Σούδα (η) =  χώρισμα ανάμεσα σε σπίτια, στενό κομμάτι χωραφιού

Σουλήνας = σωλήνας

Σολιάζω = επισκευάζω την σόλα του παπουτσιού

Σουλιμάς =  ;;
Σουλούπι (το) = η εμφάνιση
Σουγλάω = σουβλίζω
Σούγλα = η σούβλα

***Σουγλάκι = σουβλάκι
Σουγλί (το) =  μυτερό εργαλείο του τσαγκάρη  

Σουγλοκώλης = άνδρας με αδύνατο πισινό
Σουλατσάρω = «κόβω βόλτες» άσκοπα, περπατάω

***Σουλήνας = σωλήνας
Σουράω =  σφυρίζω

Σούρλα = ;

Σουρλουλού = ελαφρά γυναίκα
Σούρνω =  Σχολιάζω, κακολογώ, βρίζω («του έσουρε τα εξ αμάξης»)  
Σούρουπο = Το ηλιοβασίλεμα. Το σουρούπωμα

Σούρτα-φέρτα = μετάβαση πέρα-δώθε

Σούρτι = χαλινάρι

Σούρτο = πήγαινέ το

Σουρτούκι = αλήτης, αχρείος(από το τούρκικο surtuk = περιφερόμενος)

***Σουρτούκι = πανωφόρι που το φοράγανε εκ περιτροπής ;;;

Σουσουνούρα = σουσουράδα

Σούφλα = σούβλα

Σούφρα = πρωκτός, πτυχώσεις

Σουφρώνω = κάνωρυτίδες, κλέβω
Σοφράς = χαμηλό τραπέζι (από το τούρκικο sofra)

Σπασμένη = κοπέλα που δεν είναι παρθένα
Σπάρτο = αυτοφυής θάμνος από το οποίο με κατάλληλη επεξεργασία έφτιαχναν στρωσίδια και σαρώματα
Σπιθούρι = Σπυράκι

Σπερώνει = νυχτώνει

**Σπίρτο = οινόπνευμα (από το ιταλικό espirito)
Σπιρτοκούμπουρο = το πανέξυπνο παιδί

***Σπλήνιαρης = ασθενικός που τον ταίζουν σπλήνες για να δυναμώσει

Σπληθάρι = κοίλη πέτρα

Σπορίζω = σπέρνω
Σπολλάτι = (από την ευχή: εις πολλά έτη) λεγόταν ως ειρωνικό επιφώνημα με την έννοια: πάλι καλά «-σπολλάτι που μας κάλεσες…»

Σποράκλα = ευκολιότητα

Σταθιμός = σταθμός

Στάκα ! = στάσου ! (ρουμελιώτικη έκφραση).

Στέκα = ημικύκλιο για σταθεροποίηση γυναικείας κόμης
Σταλίζω =  Χασομεράω, ξεκουράζομαι το μεσημέρι κάτω από το δέντρο

Στάμα =

Στέγνη =  ξηρός τόπος

Στάμνα = δοχείο πήλινο με λαβή για την μεταφορά νερού από την βρύση
Στανιάρω =  Επανέρχομαι στην αρχική θέση «το βαρέλι στάνιαρε»= έσφιξε από το νερό και δεν τρέχει

Στανιό = βία
Στασιό = Στάση, Ξεκούραση για λίγο «το παιδί δεν έχει στασιό»
Στιλιάρι = η ξύλινη λαβή των εργαλείων, το ξυλοφόρτωμα

Στέκα = ημικυκλικό στήριγμα μαλλιών στο κεφάλι. Αδύνατη γυναίκα

Στέρνα = δεξαμενή νερού (<λατιν cictern)

Στερνά = ύστερα

***Στερφάδι = ζωοτροφή που μοιάζει με μαλακό καλάμι
Στέρφος (η, ο) = στείρος, άτεκνος
Στεφανοθήκη = θήκη για τα στέφανα

Στεφανοχάρτι = άδεια γάμου

Στηθούρι = στήθος κότας

Στήλη = μπαταρία

Στοιχειό = πνεύμα, δέμονας που κατοικεί σε τόπο ή σε σπίτι

Στορπίνα = ρόπαλο

Στουμπάω = συνθλίβω

Στουμποκολιάζω = έχω δυσκοιλιότητα
Στούμπος = 1. Ο κοντόχοντρος  2.στρογγυλή λεία πέτρα με την οποία έτριβαν  το αλάτι & άλλα , «θα στουμπίσω το αραποσίτι»

Στουμπώνω = βουλώνω
Στουρνάρι = γερή πέτρα κόκκινου χρώματος συνήθως γρανίτης

Στρατόνι = πεζούλα
Στυλιάρι = 1. Ξύλο γεωργικών εργαλείων 2. Αγράμματος, «στυλιάρι στα γράμματα, ξύλο απελέκητο»

Στραβέγκλω = αυτή που δεν βλέπει καλά ή καθόλου

***Στραβός = τυφλός

Στραβοφακιολίστηκε = έβαλε το φακιόλι στραβά

Στραβοτηρώ = κοιτάζω στραβά
Στραβούλιακας = Βρισιά για τον ζημιάρη
Στρακαστρούκα = αυτοσχέδια κροτίδα
Στράτα  = το δρομάκι
Στράφι = άδικα, στα χαμένα (<τουρκ esraf<αράβ sraf)

Στρέγκλα = αρρώστια ζώων ;;;;

Στρεκλάω = τρικλίζω
Στρίβλα = πιεστικό μηχάνημα για την σύσφιξη (στρίβλιασμα) των σταφυλιών
Στρίγγλικο = καχεκτικό παιδί & προσφώνηση σε άτακτο παιδί

Στροφίαζομαι = πέφτω για ύπνο

Στροφυλιά = ;;

Στρουμπούχι = πέτρα με ανώμαλο σχήμα

Στρωματσάδα = ομαδικός ύπνος στο πατωμα.

Στύψη = ;;

Συγκαίγομαι = ερεθισμός στον πρωκτό από απλησιά και σωματικο κάματο

Συγγενικό = αρρώστια αναφερόμενη από κατάρα

Συγγέσιο = συνοικέσιο

Σύγκλινο = παστό

Σύγνεφο = σύννεφο

Συγχωρνάω = συγχωρώ

Συμπάθιο = συγνώμη

Συμπράγκαλα = εργαλεία τεχνίτη (από το αρχαίο συμπράττω)

Συναχτούμε = να μαζευτούμε

Συνεμπάζω = μαζεύω

Συνεπαρμένος  = ξεμυαλισμένος

Συναπάντημα = δυσάρεστηκαι αταίριαστη παρέα
Συνερίζομαι =  παρεξηγώ κάποιον, τσακώνομαι.

***Συντράβλι = λοστός

Σύρε = πήγαινε (και όχι τράβα).

Σύρτης = μάνταλο ασφαλείας πόρτας

Συφουλίαζομαι = σκεπάζομαι

Συφοριασμένος = βρώμικος, ;;;
Συχαρίκια = Τα ευχάριστα μηνύματα για γάμο, βαφτίσια κ.λ.π.

Συχώριο = ;

Σφαέλα = παραδοσιακό αλμυρο αιγοπρόβιο τυρί

Σφαλάγγι = αράχνη

Σφαλάχτρι = ακανθώδες χαμόδεντρο (<αρχ ασπάλαθος)

***Σφαλίζω = ασφαλίζω ( πχ σφάλισε τις πόρτες)

Σφαλνώ = κλείνω
Σφαχτά = Τα γιδοπρόβατα, το κοπάδι,  το προς σφαγή ζώο

Σφάχτης = δυνατός πόνος

Σφελίδα = φέτα ψωμιού ή τυριού

Σφερδούκλι = φυτό ασφοντύλι ή καλοκαίρα (<αρχ ασφόδελος)

Σφογγοκωλάριος = δουλοπρεπείς υπηρέτης
Σφοντύλι = 1. υφαντικό εργαλείο, στρογγυλή πέτρα που τοποθετείται στο κάτω μέρος του αδραχτιού και διευκολύνει την περιστροφή του για το κλώσιμο της κλωστής 2. Κάτι ξαφνικό, ταμπλάς «μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι»

Σφουγγάτο = είδος ομελέτας

Σφουγγίζω  =σκουπίζω με σφουγγάρι

Σχίζα = κορμός δεντρου σχισμένος για καύση
Σώγαμπρος (ο) = ο γαμπρός που κατοικεί μαζί με τα πεθερικά του
Σώνω = τελειώνω κάτι, εξαντλώ

Σώνει ! = φτάνει !
Σώσμα = το κρασί στο  τελείωμά του

Σώστο ! = πιάστο !

Τάγιο =άγριος ξυλοδαρμός

Τάδες =λεγάμενος
Ταή (η) = το φαγητό των ζώων (<τουρκ tayin)

Τάλαρο = τάληρο

Ταμάμ =ακριβώς  (<αραβικό).
Ταμαχιάρης (ο) =  ο δουλευταράς

Ταμπάνι = δοκάρι
Ταμπλάς= ημιπληγία, απότομα, απρόοπτο

Ταμπουράς = παλαικο λαούτο
Ταμιτέλλα (η) = η δαντέλα

Τανιέμαι = σφίγγομαι
Ταπίστωμα = πέσιμο ανάποδα,μπρούμητα  «- έπεσε ταπίστωμα»
Ταχιά = Αύριο (από το αρχαίο ταχέα)

Ταρακλιάς = ψηλός ατζούμπαλος αντρας
Ταράκουλο (το) = Ταραχή

Ταρναριστά = ταλαντευτά

Τατάς = πατέρας (<αρχ τέττα ή <τουρκ atata)

Τάχατις = μήπως
Τέζα (η) = τέντωμα, «τεζάρωσε» πέθανε (<λατιν tesa)

Τειάφισμα = ράντισμα φυτού με θειάφι
Τελάλης (ο) = διαλαλητής (τούρκικη λέξη=tellal)

Τελέγραφος = τηλέγραφος

Τελέφωνο = τηλέφωνο

Τελεόραση = τηλεόραση

Τέλεψα = τελείωσα

Τελατίνι= είδος μαλακού δέρματος (<τουρκ telatin)

Τεμενάς = βαθια υπόκλιση (<τουρκ temenna)
Τεμπελχανάς = ο τεμπέλης
Τέμπλα (η) = Μακρύ ξύλινο ραβδί για το ρίξιμο  των καρπών από τα  δέντρα.
Τέντα = ορθάνοιχτα
Τέντζερης = Χάλκινο σκεύος με καπάκι (από το τουρκικο tencere)

Τερζής = ράφτης (τουρκ terzi)

Τετράδη = Τετάρτη
Τετραπέρατος = ο πανέξυπνος σε όλα

Τεφτέρι = τετράδιο

Τεψί – ταψί (από το τούρκικο tepsi)

Τζαμιλίκι = τσάμιμαζί με το πλαισιο (< τούρκικο camlik)

Τζάνεμ = καλέ μου (από το τούρκικο canim)

Τζάτζαλο = ελαφρό ευτελές ρούχο
Τζερεμές =  ανυπολόγιστο έξοδο (<τούρκικο cereme = πρόστιμο), δύστροπο άτομο

Τζίβα = ;

**Τζιβαιρικά = κοσμήματα

Τζιγέρι = συκώτι (<τουρκ ciger)

Τζίτζιρας = τζίτζικας
Τηλώνω = Χορταίνω
Τζερεμές  = η άδικη ποινή, πρόστιμο, δύστροπος άνθρωπος
Τηράω = κοιτάω, προσέχω,  τήρα κει = κοίτα εκεί
Τηράγομαι = 1. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη 2.  εξετάζομαι για αρρώστια
Τίγαρις = μήπως « - τίγαρις τελειώσαμε τη δουλειά; » (από το αρχαίο τι γαρ)

Τίκλα = άγονο πετρόχωμα

Τι λογιώνε ; = τι είδους ;

**Τίποτας = τίποτε

***Τιρλίγκα = γρήγορο τρέξιμο (τερλίκι είναι και είδος τουρκικης παντόφλας)

Τομάρι = δέρμα

Τόπι – μπάλα

Τόσονα = τόσον

Τότενες = τότε

Τότες = τότε

Του ενού = του ενός
Τουλούμι = το ασκί, το φουσκωμένο δέρμα  (<τουρκ Tulum)
Τουλούπα =Τούφα (μπάλα) μαλλιού, η νιφάδα του χιονιού

Τουραγνιέμαι = τυρανιέμαι

Τούρκα = σκληρή μητέρα

Τουρκόγυφτοι = αθίγγανοι μουσουλμανικού θρησκεύματος

Τούρκος  = πολύ θυμωμένος. Το πολύ δριμύ ξύδι
Τούρλα = πολύ γεμάτο, ξεχειλισμένο
Τουρλόκωλα  = πέφτω μπρούμυτα, ( «τουρλοκολιάστηκε από το ζώο» = έπεσε)

Τουρτούρα = σάλπιγγα

Τούτοινοι = αυτοί (πχ ο Καποδίστριας είπε: «τούτοινοι με τις βελάδες» = οι εγγλέζοι

Τόφαλος = ογκώδης χοντρός

Τράβα = δοκάρι (<ιταλικο trave<ελληνικό τράφηξ)

Τρακάδα = στοιχισμένος σωρός ξύλων

Τράμπα = ανταλλαγή (<τουρκ trampa)

Τρίδιπλο = τριπλό
Τριπουσάκι = ζιζάνιο των δημητριακών
Τροκάνι = Το κουδούνι των προβάτων
Τραβάω = Κατευθύνομαι («τράβηξε για το ποτάμι»)

Τραγούσα = μαύρο χαλί από γιδότριχες

Τραϊ = νεαρός τράγος

Τραίλας = η μυρωδιά του τράγου
Τρακάδα = στοίβα ξύλων

Τράμπα = ανταλλαγή σε είδος
Τραμπουζάνα ή ντραμουτζάνα = Μεγάλη πλεγμένη με ψάθα μπουκάλα

Τρανός = μεγάλος
Τράτο = το περιθώριο (<ιταλικό tratto = τράβηγμα)
Τράφος = ρέμα, τάφρος

Τραχανας = είδος ξυνού ζυμαρικού (<τουρκ tarhane)

Τραχανοχυλόπιττα = ανακατεμένος τραχανάς με χιλοπίττες

Τρηδόνες = αιμοροϊδες

Τριβέλι = τριπάνι . (<λατιν terebelium)  Τριβελίζουν τα αυτιά μου

Τριβόλι =  ;;

Τρίγια = τρία

Τριζόνι = γρύλος
Τρίμματα = ψίχουλα
Τριτσινάω = Κλωτσάω κατ’ εξακολούθηση
Τριφτάδες = Παραδοσιακό ζυμαρικό που παρασκευάζεται στη στιγμή        
Τρίφτης =  σύνεργο νοικοκυράς
Τριχιά = μακρύ σχοινί

Τριψάνα = τριμένο ψωμί

Τροκάνι = κουδούνα που κρεμάνε στα ζώα

Τρούλα = κορυφή

Τρουποκεφαλιάζω = Πληγώνω πετώντας πέτρα στο κεφάλι
Τρούπα = τρύπα
Τρουπώνω =  Καταφέρνω να μπω κάπου
Τροΰρω, τρογύρω = Τριγύρω

Τρόχαλο = πέτρα ακανόνιστου σχήματος (<αρχαίο τροχαλός=τρέχων)

Τροχαλιάς = χωράφι με πολλές πέτρες

Τρυγητής = Σεπτέμβριος

Τσαγγαροσούγλι = σουβλί του τσαγκάρη

***Τσαγκλάω = ξεκοκαλίζω και τα υπόλοιπα

Τσαγγός= ταγγιασμένος, πικραμένος

***Τσάγκρα = ντουφέκι μονόκανο εμπροσθγεμές

Τσακμάκι = αναπτήρας (από το τούρκικο cakmak)

Τσάκω = πιάσε
Τσαλαφός = Ο χαζός, αυτός που δεν παίρνει από λόγια
Τσαμπάσης = Έμπορος αλόγων  (από το τούρκικο cambaz)

Τσαλίμι = ελιγμός, κόλπακια (από το τουρκικο talim= γυμναστική)
Τσάμπουρο (το) = υπόλειμμα σταφυλιού χωρίς τις ρόγες  
Τσανάκα = η καρδάρα (<τουρκ canak)

Τσώνος = σπίνος

Τσανάκι =πήλινο σκεύος (<τουρκ canak)
Τσαντίλα =  το αραιό πανί για το στράγγισμα του τυριού (<σλαβ tsedilo)

Τσάπα = εργαλείο σκαψίματος (από το τούρκικο capa).

Τσαπέλα = ξερό σύκο

Τσαπερδόνα = πανέξυπνο κορίτσι

Τσαούσω = αυταρχική γυναίκα (<τουρκ cavus = λοχίας)

Τσατμάς = μεσότοιχος σπιτιού από καλάμια και χορύγι (από το τούρκικο catma)

Τσαφάρι = καλάμι
Τσάχαλο = ξυλαράκι, «θα μαζέψω τσάχαλα για την φωτιά»

Τσεμπέρι = κεφαλομάνδηλο (από το τούρκικο cember)

Τσέπι = κέρατο

Τσέρκι = στεφάνι βαρελιού (<λατιν circus)

Τσιγαρίδες = υπολείμματα από το βράσιμο ξυγκιού

Τσιγαρολάχανα = χορταρικά τουρλού γιαχνί
Τσιαΐρι = πέτρες τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη, οι οποίες απαγόρευαν τη βοσκή στον συγκεκριμένο χώρο «τσιαϊρωμένο χωράφι»

Τσιάπι = συνήθεια , χούι

Τσιγαρίδες = υπολείμματα από το παστό

Τσιγκλί = εργαλείο που κόβουν τα φραγγόσυκα

Τσίγκου-τσίγκου = τσιγγούνικα

Τσακιρομάτης – ελαφρά αλήθωρος
Τσιακουμάκι = Ο αναπτήρας (με πριόβολο και ίσκα)

Τσίλικη = μικρή με γιαλιστερό δέρμα
Τσιλίκι  = μικρό ξύλο με το οποίο παιζόταν το ομώνυμο παιχνίδι

Τσιμουδιά = σιωπή

***Τσίμπα = λαχανίδα

Τσιμπάω τη φωτιά = αναζωπυρώνω τη φωτιά

Τσινάω = κλωτσάω

Τσιρλιό = διάρροια

***Τσουράει = τρέχει το υγρό
Τσιουράπι =  κάλτσα (από το τούρκικο corap).

Τσουγδί = μικρόσωμη κοπέλα αμφιβόλου ηθικής
Τσουκάλι = χάλκινο στενό σκεύος με χερούλι για ζέσταμα του νερού στο τζάκι

***Τσουπώνω = ταίζω παιδί με το ζόρι.
Τσέγκουρα (τα) = τα άγουρα μικρά σταφύλια που δεν συλλέγονται στον τρύγο
Τσεμπέρι (το) = Βαμβακερό υφαντό μαντήλι , κεφαλομάντηλο
Τσέπι (το) = το κέρατο
Τσιγαρίδα (η) = Κομμάτι παστού χοιρινού κρέατος
Τσιγαρίζω =  Τηγανίζω κρέας

Τσιγκλάω = προτρέπω
Τσιλιβήθρα =  πολύ αδύνατος

Τσιπούνι = ζιπούνι

Τσιρίλος = εσωτερικό σπυρί  του δέρματος

Τσιρλιό = ευκοιλιότητα (αρχαιο τιρλώ)
Τσιροπούλι =το μικρό πουλί, σπουργίτι.

Τσιρούνι = πέτρα ;;;
Τσιτσί = Κρέας (έκφραση μωρών)

Τσιφιλιά = σταφυλοπιεστήρι
Τσίφτης =   ο μπεσαλής, ο εξηγημένος

Τσιφτές = δίκανο (<τουκ cift=διπλός)

Τσοκλάνι = αλητόπαιδο (<τουρκ icoglan=εσώκλειστο παιδί)

Τσόλι = κουρελιασμένο ρούχο (από το τούρκικο col)

Τσόνης = σπίνος
Τσότρα = το ξύλινο παγούρι

Τσουγδί = υπερκινητική και γλωσσού νεαρά κοπέλα.

Τσουγκάνι = πρόβολος κλαριου που του κόπηκε το υπόλοιπο

Τσουγκράνα = εργαλείο που μαζεύει τα πετραδάκια.

Τσουκάλι = πήλινη χύτρα
Τσουλώνω = σηκώνω τα αυτιά
Τσούπρα  = το κορίτσι, η κοπέλα, η κόρη (<αλβαν cuperi)

Τσούπης = τράγος

Τσουπώνω  = πατικώνω

Τσουράνε = υγρά που τρέχουν
Τσουράπια =  μάλλινες κάλτσες (<τουρκ cirap) .

Τσουρούτικο = ελλατωματικό, ατελές (<τουρκ curuk)

Τσουτσουρώνομαι = ορθώνω ανάστημα πρωτού επιτεθώ
Τυλώνομαι = χορταίνω φαγητό

Τυρόγαλο = πολύ υδαρές γιαούρτι απόβλητο επεξεργασίας τυριού κατάλληλο για σκυλιά

Των Βαγιώνε = των Βαίων

Υψωμα = αντίδωρο

Φαγανιάρης = λαίμαργος

Φακή = πάθηση του ματιού

Φακιόλι = πετσέτα του φαγητού και μαντήλι (<λατιν faciale)

Φακλάνα = πόρνη

Φαλτσέτα =κοφτερό μαχαιράκι (<ιταλ falcetto)

**Φαμελιά = οικογένεια
Φαμπελιά = η οικογένεια (Φαμπελιάρης= ο οικογενειάρχης)

Φανάρι = πλεκτό αεριζόμενο κιβώτιο για φύλαξη φαγητού από τις μύγες
Φαρμακίλα = η πίκρα, «άσε με στην φαρμακίλα μου παιδάκι μου»  
Φαρμακώνω =  δίνω φαρμάκι σε κάποιον , στενοχώρησα κάποιον Φασκελοκουκούλωτα = έκφραση απελπισίας (μούντσωσέ τα και σκέπασέ τα )
Φασκιά =  λωρίδα υφάσματος που τύλιγαν το σώμα των νεογέννητων
Φασούλια = Τα φασόλια
Φελάω = αξίζω<αρχ ωφελώ

Φελέκι = τύχη (<τουρκ felek= ειμαρμένη)

Φελί = κομμάτι μπακαλιάρου (<λατιν ofella)
Φέρμελη = κεντημένο γιλέκο φουστανελά (<αλβαν fermele)

***Φερμένος = έχει έρθει

***Φεύγας = ένα παιχνίδι από το τάβλι

***Φέφελο = αδύνατο ύφασμα
Φιδοπουκάμισο = το δέρμα του φιδιού
Φιλεύω = Κερνάω σε σπίτι, προσφέρω γλυκό

Φιράδα = χαραμάδα
Φιρί φιρί = πας γυρεύοντας,  ψάχνεσαι

Φισέκι = φυσίγγιο
Φιτιλιά = το ανακάτεμα σε τσακωμό, η ραδιουργία
Φκιάνω = φτιάχνω

Φκίκια = βαφτιστικά
Φκιασίδι = το κοκκινάδι για το πρόσωπο, το στολίδι
Φκυάρι = Φτυάρι
Φλετουράω = φτερουγίζω

Φλέτσια = φύλλα που περιβάλουν το καλαμπόκι

Φλύχτρες = καντήλες

Φόλα = επίρραμμα παπουτσιού

Φόλος = αυγό που προσελκύει τις κότες για να κλωσσισουν.

Φορτωτήρας = διχαλωτό ξύλο που βοηθά το φόρτωμα

***Φούρια = φόρα
Φούρλα = Περιστροφή, γύρισμα στο χορό
Φούρκα = ξύλινος πάσσαλος με διχάλα (<furca) λατιν

Φουρκάδα = ξύλινα στηρίγματα για ντοματιές και φασολιές

Φουρκίζω = προκαλώ οργή
Φουρνόξυλο = ξύλο για τη διευθέτηση της φωτιάς του φούρνου

Φουρούσι = πρόβολος από τοίχο όπου εδράζεται κρεμαστό μπαλκόνι

Φουρφουράω = θορυβώ

Φούσκα = ουροδόχος κύστις

Φουσκί = κοπριά
Φούσκος = τούμπα ή σκαμπίλι

Φουσκώνω = λαχανιάζω

Φτελιά = είδος άγριου δέντρου

Φουφούλα = εσώρουχο που φουσκώνει την εξωτερική ενδυμασια

Φρούσαλο = άχρηστο αντικείμενο

Φτενός = ο λεπτός

***Φτονάω = φθονώ
Φτούνα =  αυτά

Φτούνα φτου = αυτά εκεί

Φτούριος = χορταστικός

Φτουράει = είναι χορταστικό

Φτώ = φτύνω (πχ μην φτεις χάμω)
Φυγιάστηκα = κρύωσα πολύ

Φυγιό = κρύο

Φυλάκους = τους φύλακες

Φύρα = χαμενο βάρος

Φυράδα = χαραματιά

**Φύσημα = μετάθεση
Φυσηχτήρι  = Τρυπημένο καλάμι για το φύσημα της φωτιάς
Φώλος = το αυγό που βάζουν στη φωλιά για να κλωσήσει η κότα

*Φωτερά = μάτια
Φώτιμα = Το ξημέρωμα

Χάζι = χάζεμα

Xαβάς (ο) = ο σκοπός τραγουδιού

Χαβιόλι = συνήθεια , ο σκοπός
Χαγιάτι (το ) = ο ξύλινος εξώστης, η βεράντα (από το τούρκικο hayati).

Χαϊ ντεντε = ελαφρότητα έλλειψη σοβαρότητος (πχ αυτός είναι για το χαϊ ντεντε)

Χαιβάνι = χαζός, παιδί (τουρκ hayvan = ζώο)
Χαϊμαλί = 1.το στολίδι των ζώων με χάντρες 2.το φυλαχτό

Χαϊμένος = χαμένος

Χαϊμός = χαμός
Χαΐρι =  η προκοπή

Χαλάλι = ευχή και επαξίως (από το τούρκικο hilal).

Χαλάω = σκοτώνω

Χαλές = αποχωρητήριο

Χαλκάς = κρίκος (<τουρκ halka)

Χαλκιάς = σιδεράς

Χαλκωματένιος = χάλκινος

Χαλντούπης = άξεστος τουρκομωραίτης φερμένος από Τουρκία

Χαμαλίκι = βαριά δουλειά, κουβάλημα
Χαμοκέλα = ισόγεια πέτρινη ή πλίνθινη κατασκευή  για  αποθήκη
Χάμου = χάμω, κάτω

Χάμουρα = χαλινάρι

Χαμωλόι = μάζεμα εληών που έχουν πέσει απ το δέντρο
Χαμπέρι (το) =  η  είδηση, το μαντάτο (από το τούρκικο haber).
Χαμπερίζω =  υπολογίζω, λογαριάζω
Χαμπηλώνω, χαμπηλά = Χαμηλώνω, χαμηλά

Χάνι = πανδοχείο

Χαντρολαίμι = κολιέ

Χαρά = γάμος
Χαράμι = άδικα (αραβ haram)

Χαρανί = καζάνι
Χαραμοφάης = ο τεμπέλης,  αυτός που τρώει χωρίς να προσφέρει
Χάρβαλο =  Το χαλασμένο, διαλυμένο, ετοιμόρροπο

Χαρμπίλα = αμφίστομο μαχαίρι

**Χαρτιά = βιβλία

Χαρχάλα =  διχάλα και γυναίκα που ανοίγει τα πόδια της.
Χάση = το χάσιμο του φεγγαριού

Χάσικος = εκλεκτό (<τουρκ has= αγνός)
Χάσκω = γελάω με αφέλεια, με το στόμα ανοιχτό
Χασκογελάω = χαζογελάω χωρίς λόγο
Χασομέρι = η αργοπορία, χαμένος χρόνος « - Μη χασομεράτε…»

Χατζής = προσκυνητής αγίων τόπων

Χάφτω = αρπάζω με το στόμα

Χαφταλεύρης = χαζός φαγάς
Χαχαλάκι = ο πολύ γέρος και αδύναμος άνθρωπος
Χάχας = αυτός που γελάει διαρκώς & άσκοπα

Χάψη = φυλακή (<τουρκ hapis)
Χαψιά = η μπουκιά

Χεζίλος =φοβιτσιάρης

Χειμωνικό = δωμάτιο που έχει το τζάκι
Χειρόβολο  (το) = μια χεριά θερισμένα στάχυα δεμένα με καλαμιά (σύνθετη λέξη με καταβολή αρχαία- όσο χωρά ένα χέρι)

Χινόπωρο = φθινόπωρο
Χιονίστρα = μούδιασμα με κοκκίνισμα και πόνους των άκρων από το  κρύο
Χλαπακιάζω = Τρώγω λαίμαργα και με θόρυβο

Χλεμπονιάρης = αυτός που συχνά βγάζει φλέματα
Χλιαίνω = Ζεσταίνω

***Χλιαμπούτα = νερό χλιαρό από την ζέστη

Χλιψη = θλίψη

Χνέρι = πάθημα (τουρκ hner).
Χόβολη (η) =  η θράκα, τα αναμμένα κάρβουνα σκεπασμένα με στάχτη
Χολιασμένος = ο θυμωμένος, στενοχωρημένος

Χορύγι= ασβέστης

Χουγιάζω= μαλώνω- φωνάζω δυνατά, αγριεύω (<σλαβ hujati)
Χούι = Άσχημη συνήθεια, ελάττωμα (<τουρκ hui)

Χουλιάρι = κουτάλι
Χούνη = Σκοτεινό στενό μέρος
Χουνέρι = μεγάλη ζημιά, βλάβη, πάθημα (<τουρκ. Huner=δεξιοτεχνια)
Χουχουλιέμαι= Ζεσταίνω με αναπνοή τα χέρια, ανασαίνω πάνω στα χέρια μου
Χουχλάζει = κοχλάζει, βράζει, χούχλος

Χουρχουλιός = είδος νυκτόβιου πουλιού

Χόχλος = κοχλασμός

Χράμι = μάλλινο κλινοσκέπασμα (<τουρκ ihram)

Χρονιάζω = περνά ενας χρόνος

Χρυσή = ίκτερος

Χρυσικός = χρυσοχόος

Χτελ = ΚΤΕΛ
Χτένι = 1) οδοντωτό εξάρτημα του αργαλειού, κατασκεύασμα με ακίδες καλαμιού που περνούν τα νήματα του στημονιού 2) μικρή χτένα μαλλιών
Χτικιό = Ανίατη ασθένεια, η φυματίωση

Χτένω =  χτίζω
Xτικιάρης =  ο φυματικός, ο φθυσικός
Χυλός = πρόχειρο φαγητό στο τέντζερη με αλεύρι και νερό

Χωλόζος = αυτού που του αρέσει η λούφα και η θαλπωρή του σπιτιού

Χώνω νεκρό = θάβω νεκρό
Χωρατό = το γέλιο, το αστείο

Χωροφυλάκους – τους χωροφύλακες

Χωσιά = ενέδρα

Ψαλιτήρι = ψαλτήρι

Ψείρες = παλιό παιχνίδι (με λακκούβες και μπάλα)

Ψειρής = φτωχός

Ψένω = ψήνω

Ψες = χτες το βράδυ

Ψυλίθρα = αγρια άσχημα χόρτα ενδεικτικά ακαλλιέργητου χωραφιού

Ψιλολοΐδια = μικροπράγματα
Ψιχαστήρα = Μεταλλική χειροκίνητη συσκευή για τον ψεκασμό του αμπελιού

Ψόφος = θάνατος ζώου

Ψυχοπαίδι = οικότροφο παιδί για βοηθό στις δουλειες
Ψυχοπονάω = λυπάμαι, σπλαχνίζομαι (Ψυχοπονιάρης =λυπησιάρης)

Ωσαμε : έως  (πχ ωσαμε δω και μη παρέκει)

Άϊ στα διάβαλα ντεεεε…

Αϊ στο γεροδιάβολο

Αι στο διάτανο

Άντε πάενε από δω χάμω ρε

Βούρδουλας που σου χρειάζεται

Θα σε ρέψω στο ξύλο

Θα σου μετρήσω τα παίδια

Θα σ’ αργάσω το τομάρι

Θα σ αρχινήσω με τη λούρα

Θα σε λιανίσω

Θα σε ζάψω

Θα σε αφαλοκόψω

Θα σε κάνω ρεζίλι των σκυλιώνε

Θα σε περιλάβω με κανα στυλιάρι

Θα σε σουφλίσω

Θα  σε χορέψω στο  ταψί

Θα στα βγάλω τα φωτερά

Θα στο βγάλω το τζιγιέρι

Θα σου σπάσω τα παϊδια

Θα σου χέσω τα ράματα

Θα φας μπερντάκι ξύλο

Θα φας ραβδί

Θα φας σοπάκι ξύλο

Θα φας ξύλο και θάναι σέρτικο

Θα αμολύκω τη σκύλα

Θα σε αφαλοκόψω

Θα σου τρίψω τη κασίδα

Θα σου ρίξω πετριά

Θα σε μουνουχίσω

Θα στο βγάλω το τζιγέρι

Θα φας κανα φούσκο

Κακό συγγενικό να σέβρει.

Κακό χρόνο νάχεις

Κάτω τα κουλάδια  σου !

Καμώσου συ!

Μη μου κάνεις τον κάργα

Μη μου κάνεις εμένανε τον καμπόσο

Μπουρμπούνια στον πισινό σου παλιόσκυλο

Μώρα και κασίδα

Να μη σώσεις παλιοτόμαρο

Να βγάλεις την κακιά γιότσα.

Να χτικιάσεις !

Ντενεκέ ξεγάνωτε !

Παλιόσκυλο !

Παλιοτόμαρο !

Θα σου φάω τον γκαρούτζο

Θα σου ξεκολήσω τα αυτιά

Θα σε πελεκίσω

Θα βελάξεις απ το πόνο

Αντριάς = ο Ανδρέας

Αφρούδω = Αφροδίτη

Βαγγελιώ = Ευαγγελία

Βάγγος = Βαγγέλης

Βασίλω = Βασιλική

Βγένω = Ευγενία

Γιάγκος (πολύ παλιότερα) = Ιωάννης

Γιούλας (πολύ παλιότερα) = ο Γιώργος

Γιώτης = Παναγιώτης

Γιώργης = ο Γιώργος

Γιωργίτσα = Γεωργία

Γκίκας = ;

Γκίτας = Νικήτας

Δημητρός = Δημήτρης

Δημήτρω = Δήμητρα

Δήμος = Δημήτρης

Διαμάντω = Αδαμαντία

Θανάσω = Αθανασία

Θύμιος = Ευθύμιος

Καλλιώ = Καλλιόπη

Κανέλλα =

Κατερινιώ = Αικατερίνη

Κατίγκω = Αικατερίνη

Κάτσης(πολύ παλιότερα) = ο Γιάννης

Κίτσος (πολύ παλιότερα) : ο Χρήστος

Κολιός (πολύ παλιότερα) : ο Νίκος

Κωσταντινιά = Κωνσταντίνα

Κώτσος = Κώστας

Λάμπρω = Λαμπρινή

Λέγκω = Ελένη

Λελούδω =Ελένη

Λενιώ = Ελένη

Λιάκος = Ηλίας

Λιάς = ο Ηλίας

Λώνης = Λεωνίδας

Μαριά = Μαρία

Μαριώ = Μαρία

Μαριωρή = Μαρία

Μαρίτσα = Μαρία

Μαρκουλιάς = Μάρκος

Μαρουδιά = Μαρία

Μάρω = Μαρία

Μάτα = Σταματία

Μήτσος  : ο Δημήτρης

Μήτραινα = η σύζυγος του Μήτρου

Μήτρος (πολύ παλιότερα) : ο Δημήτρης

Μιστόκλης = Θεμιστοκλής

Νάκος = Αντώνης

Νάσος = Αθανάσιος

Νιόνιος = Διονύσης

Ντάνος = Ιορδάνης

Παγιούλα = Παναγιώτα

Παγώνα =

Πάνος = Παναγιώτης

Παναγής = Παναγιώτης

Πανάγος = Παναγιώτη

Περεκλής = Περικλής

Παμενώντας = Επαμεινώνδας

Πότης = ο Παναγιώτης
***Πούλης = Παναγιώτης

Ρήνα = Ειρήνη

Ρηνιώ = Ειρήνη

Σήλιος = Αγισήλαος

Σιδέρης =Ισίδωρος

Σοφιά = Σοφία

Στρατής = Ευστράτιος

Σωτήρος = Σωτήρης

Τασά = Αναστασία

Τάσης = Τάσος

Τασόνης = Αναστάσιος

Τάτσης = Παναγιώτης

Φώτος = Φώτης

Χάιδω =

Χαραλάμης = Χαράλαμπος

Βαγγέλαινα

Γιαννού

Γιώργαινα

Θανάσαινα

Δήμαινα

Δημητράκαινα

Διαμαντίνα

Θύμιαινα

Λάμπραινα

Λιού

Μήτσαινα

Μουσάκαινα

Παναγιώταινα

Παπαδιά

Σήλιαινα

Τάσαινα

Αλογοσούρτης : σημαίνει αλογοκλέφτης

Βαρώνος : ευγενής του χωριού

Βαρωνάκος : ο γιός του Βαρώνου

Γερμανός = ήταν κοκκινομάλης

Γιαννιάς =

Γιούδας : πολύ ζωηρός και έκανε ζημιές

Καπερώνης = φόραγε καπερώνα

Κατσόγιαννος : σημαίνει Μικρογιάννης

Κλαδεφτήρας : έπαιζε άτσαλα μπάλα και κλάδευε τα πόδια των παικτών

Κοζάκης :

Καραμπίνης:

Λαμάρης :

Λολώνης : από το Λώνης = Λεωνίδας

Λυκοτσίνωρος : είχε βλέμμα διαπεραστικό και άγριο

Μαλής = είχε πολύ μαλί

Μπέης : ήθελε να ήταν προύχοντας του χωριού

Μουσάκης :είχε μικρό μούσι

Μυστρής : έπαιζε με μυστρί

Πάης : από το Παναγιώτης ή γιατί όλο έλεγε «πααίνω».

Περβολιώτης : είχε κάποιο πρόγονο από το χωριό Περβόλια

Ρέμπελος : επαναστάτης, ατίθασος, άτακτος

Σκαλκάνης  =  ;

Σούρος = αυτός που σφυράει

Σούστας = του άρεσε ο χορός σούστα

Σπουδαίος : ήθελε να έχει κύρος.

Τραβάτζος =  ;

Τσονακίδας = συχνά πήγαινε στη περιοχή Τσονάκα

Προυτσολιάς = συχνά πήγαινε στη περιοχή Προυτσαλόρεμα

Προυτσαλολεωνίδας = ο γιός του Προυτσολιά

Όλμος = άνοιξε μια νάρκη και τραυματισε την αδερφή του

Καπερώνης : φόραγε συχνά βαρύ παλτό, την καπερώνα

Φούσας = ;

Φώλος = μοναχογιός

Χότζας = είχε στυλ ιεράρχη